برای تعدیل نیرو در رسانههای داخل ایران ابتدا از اخراج زنان شروع میکنند با این توجیه که مردها سرپرست خانوار هستند. در حالی که زن سرپرست خانوار بسیار است. ۸مارس_روزجهانی_زن اطلاع_رسانی گزارش pkhwshhal 👇
گفتن حقیقت در کشوری چون ایران که رکن چهارم دموکراسی آن یعنی رسانهها از آزادی بیان برخوردار نیستند، کار بسیار دشواری است. برای مدیران رسانه توقیف و تنبیه به همراه دارد و برای خبرنگاران اخراج، پروندهسازی و در پایان حذف شدن. در این بین خبرنگار زن بودن و پای حقیقت ماندن، در جامعهای که درگیر سنت و مدرنیته است، قلمی فولادی میخواهد. برخوردهای ضدزن در تحریریهها، دولتمردانی که زن بودن را ضعف میدانند و نگاهشان به خبرنگاران زن از بالا به پایین است، بخشی از همین کاستیها است.
مریم شکرانی، روزنامهنگار در این مورد میگوید در زمان تعدیل نیرو، نخستین نفرات زنان تحریریه هستند؛ اما چرا؟ او در خصوص محدودیتهای زنان خبرنگار در شهرستان به «خبرنگاری جرم نیست» میگوید: «اولین محدودیت همین است که در مصاحبهای اینچنینی تاکید میکنم، اسمی از من آورده نشود. یعنی نمیتوانم آزادانه حرفهایم را بزنم. آن هم منی که خبرنگار هستم و رسالتم همین است. در واقع وقتی میخواهم اینجا از آزارهای کلامی و جنسی بگویم، در صورتی که با هویت واقعی حرف بزنم، ممکن است این آزارها علیه من در یک محیط کوچک افزایش یابد.