ساعت ششم: جنس و هویت اعتراضات اخیر ایران چه تفاوتی با حرکات پیشین دارد؟ سرنوشت طولانی‌ترین، فراگیرترین و پردامنه ترین رشته اعتراضات ایران چه خواهد بود؟
این دور از اعتراض‌ها از جنس دیگری است؛ به رنگ بی‌پروای خون است با طعم ترانه آزادی بر لبان، به بوی بی‌مهابای باروت در بزم رهایی در خیابان، به وقت جشن تنانگی زیر ضربه‌های باتوم بر جان.
ماهیت و نقطه عزیمتش این‌بار پویشی است در ستایش انتخاب، برای ستاندن زنانگی، برای فریاد کردن حق انتخاب سبک زندگی. طنینش غریو بلند زنان است، بی پروا؛ که برهنه‌سر چشم در چشم سربازان سرکوب می‌دوزند. حس دیریافت و کمیاب شهر است در دست زنانگی ممنوع. زورآزمایی مصمم و بی قید شهروند عاصی است با قهر قدرت؛ قهری آمیخته به خشونت عریان که تا به اینجا در مقابل عزم نسل تازه عاجز مانده است.
بغض و سوگ کشته شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد، حالا سه هفته است که در جای‌جای ایران، ترجمه شده به برآشفتن نسلی که با فریادهای بی‌تعارفش، حکومت را غافلگیر کرده است؛ شعارهایی از «زن زندگی آزادی» گرفته تا ریختن آب پاکی بر دست حکومت، که «هدف خود نظام است» و نه هیچ چیز کمتر.